Rozdział 12

Stanęłam koło mojego towarzysza, trochę przerażona.

- Posłuchaj mnie. – zaczął Ross. – odczep się od Mai i jej nie groź, czaisz?

- Oh, czyli już wszystko wypaplałaś swojemu chłoptasiowi?. – warknęła groźnie Amy.

Tylko westchnęłam i wsłuchiwałam się dalszej rozmowie.

- To nie twoja sprawa, czy jesteśmy razem czy też nie! – powiedział nieźle wkurzony Ross.

- Wiem, ale po prostu ja cię uwielbiam i nie mogę patrzeć na was razem. – posmutniała lekko.

- Czyli się od nas odczepisz? – uśmiechnął się Ross patrząc na mnie dumnie.

- Pod jednym warunkiem. – powiedziała szyderczo Amy.

- Ok. zrobię wszystko. – odpowiedział Ross nie wiedząc co się świeci.

- Umów się ze mną. – gdy rywalka to powiedziała, stanęło mi serce. Blondynowi chyba też bo aż oparł się o drzewo, nie wiedząc co powiedzieć.

- Cccooo?! Jjjaaa… Nniieee mmmoggęę! – wycedził ledwo trzymając się na nogach.

- Albo to albo nic, chyba że nie zostawię was w spokoju. Nie, poczekaj jest jeszcze jedna opcja umów mnie z jednym ze swoich braci.

- To już chyba lepsze, ale czy się zgodzą? – powiedział zamyślony. – poczekaj zadzwonię. Hej Rocky, mam tu taką dziewczynę i chce się z tobą umówić. Czy ładna? Jeszcze pytasz, no jasne. Tak, tak, serio? Ok., czyli w sobotę, dzięki, do zobaczenia w domu. –zgodził się przyjedzie po ciebie w sobotę o 18.

- Wow, nie wiedziałam że to załatwisz. –powiedziała zdziwiona. – chodź szczerze mówiąc wolę ciebie…

- Taaa…? No ale mój brat jest ładniejszy. A poza tym jestem już zajęty w sobotę i tak ogólnie. – powiedział pół prawdą.

- Naprawdę? – spytała z niedowierzaniem Amy.

- Tak. Umówiłem się z Mają, a teraz musimy iść. Cześć. – powiedział Ross i złapał mnie za rękę.

Doszliśmy tylko do małego parku i usiedliśmy na ławce.

- Ah, tak czyli masz dziewczynę, a całujesz i zapraszasz na randkę mnie? – spytałam żartobliwie.

Widoczne blondyn wziął to nie na żarty. Zaczął mnie całować, i to nie tak normalnie, tylko z uczuciem.

- Taka odpowiedzi wystarczy? – zapytał zadowolony, z tego co przed chwilą zrobił.

Byłam pod wrażeniem, a jednocześnie zdziwiona tym, że nie jesteśmy razem, a jednak mnie całuje i to od tak! Oczywiście mi to nie przeszkadzało…  Wstałam z ławki i chciałam powiedzieć że musze już wracać, bo nudziło mnie siedzenie na ławce. Ale chłopak złapał mnie za rękę i posadził na ławce. Usiadł bokiem i patrzył mi prosto w oczy głaszcząc mnie po ręce. Znów zaczęliśmy się całować, trwało to mniej więcej jakieś kilka sekund, chodź i tak nie mogłam się oderwać. W końcu wstałam i złapałam go za rękę. Szliśmy tak aż do mojego domu kiedy zobaczyłam Johna idącego w moją stronę. Już bałam się tych głupich docinek z jego strony, ale niepostrzeżenie minął nas i nawet na nas nie spojrzał. Stanęliśmy przed moim domem, najwidoczniej Ross chciał uciekać, ale wciągnęłam go do domu. Przypomniałam sobie że dziś jestem sama w domu, bo rodzice z Maxem pojechali na cały tydzień do ciotki Glorii. A więc obiecałam Rossowi że teraz to on zostanie u mnie. Wymyślał różne wymówki, ale w końcu jakoś dał się przekonać.

- To co będziemy robić? – spytał.

- Hmmmm… No nie wiem jest dopiero 16, może… - nie wiedziałam co robić i mówiłam to co wpadło mi do głowy.

- Może ot tak porozmawiamy. – zaproponował.

- Ok. Tylko o czym chcesz rozmawiać.

- No może o twoich poprzednich związkach, nie wiem jakim mam być chłopakiem, to znaczy przyjacielem.

- No wiesz… Nie miałam wcześniej żadnych chłopków, ty jesteś pierwszym, któremu zaufałam.

- Jesteś naprawdę słodka.

- A ty?

- Hmmm… No wiesz tyle co się przeprowadzałem to miałem nie jedną, ale żadna nie była taka jak ty.

- To znaczy…?

- No wiesz, inne były ze mną tylko dla tego że jestem sławny i ładny… A wydaje mi się ze ty nie dlatego się ze mną przyjaźnisz.

- No co ty… To tylko się przyjaźnimy.

- Jeżeli oczekujesz ode mnie czegoś więcej, to czego?

- Nie nic, tylko żartowałam.

Rozmawialiśmy tak przez kilka godzin, oczywiście nie o tym samym. Była już 21 i zaczynał się jakiś film romantyczny. Uznałam że to coś odpowiedniego na wieczór, tylko we dwoje, więc zostawiłam. Wtuliłam się w Rossa, i tak pozostałam aż do 22, gdy Ross wstał i wyłączył telewizor. Nie wiedziałam co chce zrobić. Ale wiedziałam że to coś niezwykłego, bo serce waliło mi jak szalone. Wziął mnie za rękę i wyszliśmy na balkon. Była cudowna noc. Usiedliśmy na ławce, tak jak po południu. Ross objął mnie i mocno przytulił. Nie wiedziałam jak to się skończy. Siedzieliśmy i siedzieliśmy, aż w końcu Ross wyjął coś z kieszeni. Było to małe, ładnie zawiązane pudełeczko. Poprosił mnie bym zamknęła oczy. Poczułam coś zimnego na mojej szyi. Gdy już otworzyłam oczy zobaczyłam wisiorem z serduszkiem, na którym były małe inicjały R & M. Uśmiechnęłam się i pocałowałam go w policzek.

- Myślę, że zasługuję na coś więcej. – uśmiechnął się i powiedział.

- Hmmm, no jasne że tak. – też się uśmiechnęłam.

Podniósł się z ławki i pociągnął mnie w swoją stronę. Objął mnie w pasie i zaczął mnie całować. Gdy skończył spojrzałam mu prosto w oczy i położyłam głowę na jego ramieniu. Dochodził 2 w nocy, gdy znowu usiedliśmy na kanapie. Ja to tak bardziej położyłam się na jego nogach. Po kilku minutach zasnęłam.

Śniłam o Rossie i o mnie, a tak w przybliżeniu to o nas.

***

Jest kolejny rozdział! Bodajże to już 12!

Dziękuję za 1100 wejść! I za piękne komentarze. Tylko trochę mi szkoda że jest ich tak mało. I nie jestem pewna czy ktoś w ogóle mnie czyta :'(. Postanowiłam, że jeśli nadal będzie tak mało komentarzy zawieszę bloga na jakiś czas. Nie miejcie mi tego za złe, a szkoda że pisze tylko dla 2 osób! Wybaczcie, ale tak niestety będzie :(