Rozdział 22

Nadchodził dzień wyjazdu. Był 4 stycznia, godzina 16:24. Dzwoniłam do Rossa, ale nie odbierał. Zdecydowałam się zadzwonić do Rydel. Cześć Rydel, jest Ross w domu? Nie? Aha, to dlatego nie odbiera, a mówił o której wróci. Nie, tylko chciałam się z nim zobaczyć, i obgadać kilka spraw. Poczekaj, ktoś podjechał. To Ross! Dobra powiem mu. Pa. Rozłączyłam się i poszłam otworzyć drzwi. Przywitał mnie mój ukochany blondyn. Przytulił mnie mocno i pocałował.

- Gotowa? – zapytał.

- Tak już spakowana, ale… - nie dał mi dokończyć.

- Nie o to chodzi. Nie chcę budzić twoich rodziców o 4 nad ranem, więc dziś będziesz spać u mnie.

- Co? Mama się nie zgodzi.

- Kochanie, zaufaj mi. Ja z nią pogadam.

- No i właśnie tego się boję!

- Pff… Mała wyluzuj. Jest twoja mama?

- Tak na tarasie.

- Ok.

Poszłam z Rossem na taras, gdzie przywitała nas moja mama.

- Mamo, bo Ross, ma do ciebie sprawę.

- Oh, czyżby? Jaką?

- Chodzi o to, że samolot jest o 4 rano, i nie chcę państwa budzić, więc pomyślałem, że Maja może dziś przenocować u mnie.

- Dobrze, ale pod jednym warunkiem.

- Jakim?

- Masz się nią dobrze opiekować.

- Oczywiście. Jako chłopak i najlepszy przyjaciel.

- Mamo, to my już będziemy iść.

- Dobrze, będziemy za tobą tęsknić.

- Tsaa… Najbardziej to chyba Max.

- Oj córciu. – uścisnęła mnie mama.

Wyszłam z domu razem z Rossem. Jeszcze raz pocałował mnie. Nigdy mu się nie sprzeciwiałam, bo mi to nie przeszkadzało. Wsiedliśmy do samochodu, gdzie Ross włączył radio. Właśnie leciała jego piosenka. Heard on the radio. Ross zaczął śpiewać.

- Ross! Ucisz się!

- Nie!

- Co? To się zatrzymaj wysiadam.

Ross, nieoczekiwanie się zatrzymał.

- No i co? Kochanie, na co czekasz? Wysiadaj! Już!

- Przecież żartowałam. Ale proszę cię nie śpiewaj!

- Kotku. Po pierwsze to mój samochód i będę robić co chcę, a po drugie to zawsze facet rządzi związkiem.

- Co? Może co do pierwszego to masz rację, ale drugie to pfff…

Wreszcie ruszył. Jechaliśmy jeszcze 10 minut, aż w końcu samochód się zatrzymał. Ross otworzył mi drzwi i wpuścił do domu.

- Jesteśmy! – krzyknął.

Objął mnie w pasie i zaczął namiętnie całować.

- Oooo! Jakie to słodkie. – powiedział Rocky z Ratliff’em.

- Chłopaki dajcie spokój! – powiedział Ross dalej mnie całując.

- Na co się tak patrzycie? – zapytała Rydel wychodząc z kuchni. – Ej! Chłopaki chodźcie mi pomóc!

Ross wziął mnie za rękę i wprowadził do kuchni.

- O są nasze gołąbeczki. – powiedział Rikel patrząc na nas.

Zobaczyłam jakąś blondynkę siedzącą obok Rikel’a. Nigdy wcześniej jej nie wiedziałam.

- Oh. Ross. Pamiętasz Vanessę?

- No jak bym mógł zapomnieć. – powiedział Ross. – cześć, piękna. – powitał ją.

- Ehem, Ross ja tu jestem. – powiedziałam.

- Ah, tak. Vanessa, to jest moja dziewczyna Maja. – przedstawił mnie Ross.

- Cześć, miło mi cię poznać. – przywitałam się z nią.

- Hej, mi też. – powiedziała miło.

Rodzeństwo zostało w kuchni, a ja z nową koleżanką, wyszłam na taras, żeby lepiej się poznać.

- Too… Ty jesteś dziewczyną Rikel’a? – zapytałam.

- Tak. A ty Rossa? – zapytała mnie.

- No jakoś tak się złożyło.

- To nie cieszysz się? Ross, to wspaniały chłopak, gdybym miała 15 lat to bym ci zazdrościła.

- Ja mam 15, a ty, jeśli można spytać?

- Jasne, ja mam 20. To nie cieszysz się że jesteś z Rossem?

- Nie, no cieszę, tylko często się kłócimy. A teraz będziemy razem pracować, i nie wiem czy to nie pogorszy sprawy.

- Nie martw się. Ja z Rikel’em, też się często kłócę. Ale jakoś żyję.

- A ile jesteście razem?

- Już prawie 2 lata, a ty z Rossem?

- Prawie 3 miesiące. To znaczy formalnie.

- Co?

- Ross uznawał nas za parę, już dawno temu, bo to było coś więcej niż przyjaźń. Przynajmniej on tak uważa.

- A jak się poznaliście?

- Na koncercie. W wakacje. I jakoś tak zaczęliśmy się przyjaźnić. A wy?

- My w centrum handlowym. Pracowałam w barze, jako kelnerka. Rikel, cały czas się na mnie patrzył i próbował zagadać. Przychodził tam codziennie. Nie ukrywał, że on też wpadł mi w oko. Zaprosił mnie na spacer, i  tak to się zaczęło.

Gadałyśmy jeszcze parę dobrych minut, aż przyszedł Ross z bratem.

- No chodź kochanie. – powiedział do mnie.

- Gdzie i po co? My tu rozmawiamy, a ty co? – powiedziałam z lekkim grymasem.

Ross znowu mnie zaczął całować i zabrał mnie do swojego pokoju. Gdy weszliśmy już na górę, zobaczyłam, że on nie jest jeszcze spakowany. A była już 19.

- Ross! Kochanie! Czy ty się jeszcze nie spakowałeś?

- No widzisz, bo…

- Oj Ross, Ross…

- No co? To mi pomożesz?

- Nie, zostawię cię z tym wszystkim samego.

Pakowanie jego rzeczy było o wiele trudniejsze niż pakowanie moich. Ross nie mógł się na nic zdecydować. Powiedziałam mu, że ja zabrałam wszystko. On postanowił zrobić tak samo, podczas gdy ja zeszłam na 10 minut do jego siostry. Kiedy wróciłam o mało nie dostałam zawału. Ross powrzucał wszystkie ubrania do kilku walizek.

- Ross! Coś ty zrobił?! – krzyknęłam na niego.

- Co znowu nie tak? – zapytał.

- Nie zapomniałeś o czymś?

- Eeee… A no tak!

Wyszedł z pokoju i wrócił z laptopem i Ipadem.

- Nie o to mi chodziło.

- A o co?

- No może byś poskładał te ubrania?

- A no tak, ale mi pomóż, bo pożałujesz.

Składaliśmy ubrania przeszło 3 godziny, może trwało by to krócej, gdyby nie śpiewanie i gadanie Rossa. Po 23 zeszliśmy na kolację. Wszyscy byli zdziwieni, że dopiero teraz.

Po kolacji rodzeństwo zrobiło próbo-koncert. Bardzo mi się podobało, ale Ross namówił mnie do śpiewania. Nie było tak źle, bo wszystkim się podobało. Zażartowali nawet, że zastanowią się nad przyjęciem mnie do zespołu. Dochodziła 2 nad ranem, gdy Ross mnie obudził, choć wcale nie spałam. Leżałam na kanapie wtulona w niego. Nie chciałam wstawać, ale myśląc co spotka mnie w Miami od razu się poderwałam.

O godzinie 3:40 byliśmy już na lotnisku. Zobaczyliśmy Laurę. Podeszliśmy do niej by się przywitać i porozmawiać. Chciałam utrzymać z nią dobry kontakt, jeżeli mam razem pracować.

- Cześć Laura. – przywitał ją Ross mocnym uściskiem.

- Hej. – rzuciłam od niechcenia.

- To co gotowi do 3 serii serialu? – zapytała.

- No jasne. – odparłam wraz z Rossem.

Równo o 4 siedzieliśmy już w samolocie. Nie mogłam się doczekać plaży i tych wszystkich niespodzianek. A najbardziej cieszył mnie rok , który spędzę z moim chłopakiem Rossem Lynchem.

  ***

Mam nadzieje, że się podoba!!! Mi tak średnio! Piszę już kolejny na wtorek, ale dodam dopiero we wtorek! Jak myślicie, co się wydarzy w Miami? Piszcie w komentarzach!